ارزیابی کیفی الگوی مدیریت دولت در کاهش آسیب‌های اجتماعی در پرتو مدل پارادایمی؛ مطالعه موردی سازمان بهزیستی

در ایران بیشترین اقدامات حمایتی دولت برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و معلولان از طریق سازمان بهزیستی صورت می‌گیرد. این سازمان با وجود جذب همکاری نهادهای مدنی در حوزه حمایت از آسیب‌دیدگان و گستره وسیعی از تفاهم‌نامه‌هایی که با سایر سازمان‌ها منعقد نموده و تعدد خدماتی که به جامعه هدف ارائه می­کند کماکان با نارسایی­ها عمده­ای در تحقق اهدافش روبرو است. این چالش­ها در مواجهه با رشد فزاینده آسیب‌های اجتماعی حادتر می­شود. از این‌رو ارزیابی الگوی مدیریت عملکرد سازمان بهزیستی جهت رفع نارسایی­ها و فائق آمدن بر چالش‌ها ضروری است. این مطالعه با روش کیفی و ابزار مصاحبه و مطالعه اسناد و مدارک به گردآوری داده‌ها پرداخته، سپس یافته‌های گردآوری شده با روش تحلیل مضمون مورد توصیف، سازماندهی و تنظیم و تحلیل قرار گرفت. در خلال تحلیل یافته‌ها، هشت مقوله برگرفته از عملکرد سازمان بهزیستی شناسایی شد. مقوله‌های استخراج شده در بخش برآیند در قالب یک مدل پارادایمی با عنوان چالش‌های الگوی مدیریتی سازمان بهزیستی ارائه شده‌اند. در پایان نیز راهکارها در قالب سه مفهوم گسترده ضرورت تغییر رویکرد، تمرکز بر دیدبانی و نظارت و تقویت نهادهای مدنی و برون سپاری ارائه گردید.